Jan’s gedachten dwalen af, naar de tijd dat hij nog op de Rijksschool Het Producentje zat. Ook toen waren Jan en zijn studiekornuiten toch wel eens naar een bierfabriek geweest?? Vage beelden van een busreis in het donker en veel glimmend koper komen in Jan op, maar hij kan het zich niet meer zo goed herinneren. De kennis op dit vakgebied mag wel eens worden opgefrist.
Even in de agenda kijken: 11 november 2005, hmmm, MT vergadering, salesmeeting, functioneringsgesprekje, drukke dag zo te zien.
Jan besluit dat belangrijke zaken voorgaan en vult per omgaande het aanmeldingsformulier in. En zo komt Jan in Tukkerland, en hij is niet alleen. Met honderd-negentien medeproducenten en aanverwante belangstellenden laat Jan zich gewillig meevoeren in de stroom door het grote complex van de Beugelsch brouwerij. Een allerliefste communicatiewetenschapster in wording leidt Jan rond en geeft antwoord op elke vraag die maar opborrelt. En wat geen enkele docent op Rijksschool Het Producentje ooit is gelukt, gebeurt in Tukkerland. Met een verfrissend en helder taalgebruik, niet vertroebeld door onbegrijpelijke vaktermen, ontrolt zich voor Jan’s ogen dwars door de communicatiewetenschap de weg van het bier.
Veel geneugten des levens beginnen in het keukenblok, dat geldt ook hier. Weliswaar vindt Jan de afmeting van de kookpotten heel behoorlijk, 900 hectoliter is een flinke pan, maar het principe is duidelijk.
En dan, als het kokkerellen klaar is, moeten de losgeweekte vliesjes en strootjes eraf: even heerlijk de whirlpool in. Jan werpt een blik door de ramen van proefkeuken, waar steeds weer nieuwe bieren in voorbereiding zijn. Verleidelijk ligt daar ook het vrouwelijke hop voor het raam uitgestald. Maar als Jan’s charmante gids vertelt dat deze belle zo barstensvol zit met vrouwelijke hormonen dat een te ruime consumptie kan leiden tot het ontstaan van dito vormen in de borst- en buikstreek, werpt Jan toch tersluiks een bezorgde blik naar beneden.
Gelukkig laat de gids dit onwelgevallige onderwerp snel weer rusten en verder gaat het, op naar het grote bubbelbad. Daar doet de huisgist zich tegoed aan al het zoets dat de wort te bieden heeft en ligt er genoeglijk te bellenblazen. Jan zou er zo wel bij willen springen, jammer dat het zo koud is. Dat ook voor gist de pret niet eeuwig duurt hoort Jan wanneer zijn gids vertelt dat na een week of twee de thermostaat nog verder omlaag wordt gedraaid. Na tien dagen bij een temperatuur van 1,5 ˚C geeft zelfs de stoerste gistcel het op en zakt af naar het bodempeil.
Dan wordt het nog jonge bier weggepompt, en gist die zich daarbij niet voldoende gedrukt houdt eindigt, opgepakt door een legertje versteende algen, als mest op het boerenland. Het jonge bier wordt een tijdje voor het raam gezet en kan uitkijken over Tukkerland’s eigen snelweg. En dan, dertig dagen nadat de mout in het keukenblok ondergedompeld werd in echt Enschede’s bronwater, gaat het pils in de welbekende beugelfles. De gids verklapt nog snel even dat de dop voor de veiligheid inmiddels niet meer van porselein is maar van kunststof.
Jan hoort tot zijn verbazing ook dat er nog veel Nederlanders zijn die na een paar biertjes het verschil niet meer zien tussen een beugelfles en een jerrycan, een asbak of een urinoir. Daarom moeten alle flessen die terugkomen, voordat ze opnieuw worden gevuld, eerst even langs de snuffelaar. Dat geldt al helemaal voor flessen die hun beugel dicht houden: deze zijn zelfs zo verdacht dat ze persoonlijk tegen het licht worden gehouden en bekeken.
De verpakkingsafdeling brengt Jan weer helemaal terug in de tegenwoordige tijd. De kluwen van transportbanen, fly-overs en wisselstroken doet haast randstedelijk aan. De transportfiets langs de inpaklijn brengt gelukkig de juiste landelijke proporties weer terug en verder gaat het weer, het volgoedmagazijn in.
In het magazijn ziet Jan de bekende kratten af en aan zweven. 20.000 m2 opslag, goed voor 5 werkdagen drinkplezier. De aanblik van zoveel moois doet Jan verlangen naar de rechtstreekse confrontatie. In de gezellige ontvangstkamer van Beugelsch zijn inmiddels de koffiekopjes vervangen door viltjes en tot grote schrik van Jan blijkt nu dat hij niet alleen had moeten kijken maar ook had moeten luisteren naar zijn lieftallige gids. Een examenformulier grijnst Jan naast het viltje groenig toe. Maar, op dezelfde resolute wijze waarop Jan indertijd Rijksschool Het Producentje heeft weten af te ronden wordt ook deze klus geklaard. Vervolgens stort Jan zich in de voorgeschreven volgorde op de productconfrontatie. Beginnend bij malt werkt Jan zich in rap tempo, via lightbier en pils, naar de grote klap toe. Die klap dreunt nog na in Jan’s oren als hij zich vertwijfeld afvraagt waarom hij bij het afscheid een kennismakingspakket krijgt.
In enigszins verwarde toestand begeeft Jan zich op weg naar het volgende onderdeel van de jaarlijkse VAP bijeenkomst. Her en der langs de kant van de weg meent hij in de berm auto’s te ontwaren met gezichten erin die hij die ochtend al vaker heeft gezien. Waarom ze allemaal zo ernstig op landkaarten en in stratenboeken kijken ontgaat Jan. Bij het vertrek vanaf Beugelsch heeft iedereen immers persoonlijk van de penningmeester een routebeschrijving gekregen. En nadat hij voor de derde keer de rotonde van Haaksbergen heeft gerond komt Jan aan bij het Wapen van Beckum, waar de soep al dampend staat te wachten.
Van de rest van de dag ontbreekt er zo hier en daar een bestandje op Jan’s geheugenschijf, zodat hij de verslaggeving verder maar aan een medeproducent overlaat. En als Jan diep in de nacht naast Jantien onder de wol kruipt zucht hij vergenoegd: volgend jaar weer. Jan sluit zijn ogen en zoetjes drijven er beelden langs van Bolsward, de soos, Rijksschool het Producentje en alle andere plekjes die Jan zo dierbaar zijn. Het lijkt al wel 100 jaar geleden. Wanneer was ook alweer dat jubileum?
Jan zit meteen rechtop en schudt Jantien wakker. “Je hebt ons toch al wel aangemeld voor volgend jaar hè?”. Brommerig antwoordt ze:www.hetvab.nl en draait zich weer om.
“Geregeld” denkt Jan, en slaapt in na een welbestede dag.
VAB in ZuivelZicht
Programma Activiteitendag 7 maart 2014
Om 16.30 uur verzamelen wij ons bij het AZ Stadion te Alkmaar, voor ontvangst met een kopje koffie of thee. Aansluitend vinden de jaarvergaderingen van zowel afdeling het VAB als Aristaeus plaats. Na afloop van de vergaderingen gaan we dineren in het stadion. Er wordt een driegangendiner geserveerd. Heeft u bepaalde dieetwensen, geeft u dit a.u.b. bij aanmelding aan.
Aanmelden kan via het aanmeldingsformulier op de Aristaeus-site. Hier kunt u ook zien wie zich heeft aangemeld voor deze dag. Dit maakt het mogelijk om oud-klasgenoten of vrienden die zich niet hebben aangemeld, nog enthousiast te maken voor deelname!
Tot slot maken we er een gezellige avond van met de mogelijkheid om te netwerken of om bij te kletsen.
Programmatijden:
Het programma van de door het VAB georganiseerde excursies:
Marconistraat 26
1704RG Heerhugowaard
Tel: +31 (0)72 5717944
Stationsstraat 76
1541LJ Koog aan de Zaan
Bel: 075-6464646
13.30 uur Bedrijfspresentatie
14.00 uur Rondleiding fabriek
15.00 uur Afsluiting
13.30 uur – Bedrijfspresentatie
14.00 uur – Rondleiding Lab
14.30 uur – Proeverij ADM Applicatieproducten
15.00 uur – Afsluiting
Jan, Jantien en de suvels back in Boalsert
Het hele weekend door doet Jan zijn uiterste best om aan minstens de helft van de georganiseerde activiteiten mee te doen, maar hij merkte halverwege de dag dat dit hem niet gaat lukken. De combinatie excursie bij brouwerij “Ons Vadertje”, een bierdaagse en een wijnproeverij zou Jan in zijn jonge jaren natuurlijk geen enkele moeite hebben gekost, maar blijkt nu toch een zware opgave. Jan besluit dan ook maar om Jantien naar de kaaskeuring af te vaardigen, haar smaakpapillen zijn door de excursie naar wasserij “De Blom” wat minder aangetast.
Jan heeft ook opgemerkt dat het bestuur van het VAP zich wel heel betrokken voelt met het feest. Hij hoort zelfs dat er bestuursleden zijn die al een week van tevoren in de aangebouwde tent hebben geslapen om weer het gevoel van hun vroegere Bolswarder huisvesting terug te krijgen. Wat er tijdens die nachtelijke uren precies is gebeurd weet Jan niet precies, maar er wordt gefluisterd dat een Bolswarder veldwachter de naam van een van de VAP bestuursleden heeft opgeschreven. Vast staat in elk geval dat zijn collega VAPbestuurslid van politie noch brandweer ook maar iets heeft gemerkt en al die tijd gewoon heeft doorgeslapen. Hij wijt dit aan de uitstekende kwaliteit van de gebruikte gehoorbescherming. Als Jan bedenkt hoeveel ouder de meeste suvels zijn geworden sinds hun afstuderen dan denkt Jan stiekem dat dit bestuurslid waarschijnlijk een beetje hardhorend geworden is.
Halverwege de zaterdag ontdekt Jan opeens een strak gestroomlijnd mobieltje, verdekt opgesteld bij een plantenbak. Natuurlijk denkt hij hier onmiddellijk aan bedrijfsspionage en onderwerpt het ding aan een grondige inspectie. Tot verbazing van Jan blijkt het ding echt te werken als een mobiele telefoon, en Jan vermaakt zich een tijdje uitstekend met het doorbladeren van de interessante adressenlijst. Wel blijft het nog een raadsel wie de gelukkige eigenaar is van zo’n spannende kennissenkring. Pas wanneer Jan een van de vrouwelijke leden van het VAP bestuur inschakelt, herkent deze de adressenlijst meteen als van de heer Vriesbrand. Het lijkt Jan onmogelijk dat deze zo lange tijd kan functioneren zonder aangesloten te zijn aan zijn mobiel: Jan kan niet veel bezigheden bedenken die de heer Vriesbrand zo lang hiervan kunnen scheiden. Na enig speurwerk in het reusachtige gebouw treft hij de heer Vriesbrand aan: volop bezig in een intense signeersessie. Na enig onderhandelen gaat Jan tevreden weer op zoek naar Jantien, gewapend met een gesigneerd exemplaar van Vriesbrand’s nieuwste drukwerkje.
Weer in de centrale hal komt Jan terecht middenin de uitslag van de kaaskeuring. Door het geluid van rinkelend glaswerk en andere achtergrondgeluiden kon Jan de uitslag niet helemaal volgen maar volgens hem heeft Jantien alle vragen goed beantwoord en Jan meldt zich dan ook voor de hoofdprijs bij de stand waar de VAP bestuursleden druk in de weer zijn met het verkopen van consumptiemunten. Tot verbazing van Jan treft hij daar een van de bestuursleden ondersteboven in een doos onder de stand aan. Aangezien het niet de gewoonte is dat bestuursleden zich op deze manier voor Jan onzichtbaar proberen te maken vraagt Jan voorzichtig wat er aan de hand is. Van onderuit de doos mompelt het bestuurslid iets over onverlaten en een brandalarm, en als Jan de conciërge te hulp roept om het bestuurslid uit haar benarde positie te bevrijden hoort Jan van deze dat hij, in zijn haast om het brandalarm uit te schakelen, het bestuurslid een zet tegen een niet nader genoemd lichaamsdeel heeft gegeven, met genoemde gevolgen. Jan kijkt bezorgd om zich heen, op zoek naar alarmerende rookwolken, maar de enige rook die te zien is, is de walm die vlak naast de ingang opstijgt uit de tabakswaren van de verstokte volhouders. De conciërge fluistert Jan in zijn oor dat het helaas nog voorkomt dat ook binnen wordt gerookt. Om dat te camoufleren blijken oud-suvels brandende sigaren in hun broekzakken te stoppen (wat Jan toch niet zo’n veilig idee lijkt) of ze verbergen zich in de artiestenkleedkamer. Maar de Bolswarder snuffeldozen traceren de rook dwars door alle textiel en andere camouflage heen, en om boetes vanwege valse alarmen te voorkomen heeft de conciërge maar enkele seconden om te voorkomen dat de brandweer eerst op volle aanvalssterkte en vervolgens met een forse rekening op de stoep staat. En als je weet hoeveel dat kost, dan maal je niet om een bestuurslid meer of minder onder de tafel. Jan kan zich dat helemaal voorstellen en nadat hij bij het getroffen bestuurslid de kreukels weer een beetje heeft rechtgetrokken herinnert Jan zich zijn vraagt weer: waar hij nu de prijs voor Jantien in ontvangst kan nemen. Tot grote teleurstelling van Jan blijkt Jantien toch niet op de lijst met prijswinnaars voor te komen. Jan stelt nog even voor om alsnog een prijsvraag voor de Bierdaagse in te stellen, maar daar gaat het VAP bestuur niet op in.
Dat heeft alweer andere zorgen: nu blijkt de aan het bestuur toevertrouwde lopersleutel ineens te zijn verdwenen. Nou ja, wat heet verdwenen, zoals zo vaak blijkt ook nu weer dat de meeste dingen niet verdwijnen, maar gewoon op een andere plaats zijn neergelegd. En er zit ook wel wat logica in om een sleutel op te bergen in een gereedschapskist. Daar bewaar je tenslotte ook de andere sleutels, engelse, dop, baco, noem maar op. De Marne sleutel zal zich de hele nacht niet onveilig hebben gevoeld, verschillende VAPbestuurders deden dat wel….. te denken aan al die kaas en wijn, om nog maar niet van het bier te spreken, dat nog in de weliswaar afgesloten maar niet meer lekdichte lokalen lag.
Als Jan zaterdagavond in de grote zaal ineens zijn eigen verscheiden hoort bezingen schrikt hij toch wel. Hij laat zich door Jantien even flink in de neus knijpen en als hij dan voelt dat hij inderdaad bij de neus genomen wordt, is voor hem de zaak duidelijk. Dit is niet echt, hij is er nog wel degelijk. Opgelucht stapt hij dan ook na afloop van het cabaret met Jantien de dansvloer op. En na wat ochtendgymnastiek op de tonen van de band stappen ze, stevig gearmd en gewapend met een degelijke paraplu, de Friese lucht in en lopen naar het kosthuis waar ze, net als vroeger, zo vriendelijk onderdak hebben gekregen. Het was een welbesteed weekend, en Jan verheugt zich nu al weer op de volgende bijeenkomst. Hij denkt voor het slapengaan nog even aan het motto van de VAP: “ontmoeten en leren ontspannen”. Dat mag wat Jan betreft nog jarenlang stand houden. Of was het toch anders………
Uitreiking Ir. M. Sonnemaprijs op het Van Hall Instituut
Regionale bijeenkomst bij Lonka in Roosendaal
Het programma ziet er als volgt uit:
Lonka in vogelvlucht
Lonka is een zelfstandig familiebedrijf met ca. 65 werknemers. De snoepsoorten zijn caramels, fudge, nougat, gechocolateerde producten en toffee balletjes. Lonka richt zich op zacht traditioneel snoepgoed voor volwassenen. De productkenmerken van huidige en toekomstige producten zijn kwaliteit, traditie, verwennen en innovatie. De producten worden voornamelijk verkocht in de Benelux, Scandinavië, U.K., Duitsland en Spanje, maar ook in de rest van Europa in en diverse andere landen in de wereld.
Lonka is opgericht in 1920 te Breda. In 1930 werd een tweede fabriek geopend in Essen (België). De fabriek in Breda is in 1965 overgegaan naar Essen waar de productie werd gecentraliseerd. In 1997 is Lonka overgenomen door familie De Bock. In de eerste tien jaar is de omzet verachtvoudigd en is het aantal personeelsleden gegroeid van 20 naar 65 medewerkers. Dit was mogelijk omdat Lonka zich ging concentreren op de producten waar het bedrijf van oudsher sterk in was.
Lonka ontwikkelde zich voorspoedig. Door de sterke groei werd de fabriek in Essen te klein en is in 1999 besloten een nieuwe fabriek te bouwen in Roosendaal. In augustus 2002 werd het gehele nieuwe fabriekspand betrokken, waarin tevens ook veel nieuwe apparatuur is geïnstalleerd. Het moderne pand voldoet aan alle eisen op het gebied van GMP, HACCP, BRC en IFS en is ruim van opzet.
Omdat Lonka sinds 2002 snel is blijven groeien, is fabriek alweer te klein geworden. Daarom wordt de fabriek dit jaar uitgebouwd tot anderhalf keer de huidige grootte.
Lonka beschikt over 5 productielijnen, waarop de verschillende productgroepen worden geproduceerd. Daarnaast heeft Lonka 8 inpaklijnen voor diverse soorten bulk- en consumentenverpakkingen.
De bekendste consumentenverpakking is de stazak. In Nederland was Lonka in het zoetwarenschap de eerste die gebruik ging maken van de stazak. Een mooie doeltreffende verpakking, waarmee het product beter gepresenteerd kon worden. Niet alleen is een dergelijke verpakking hoogwaardiger, het product blijft door de hersluitstrip ook langer houdbaar.
Bij deze bent u door Aimé de Bock, VAB lid afgestudeerd in 1996, van harte uitgenodigd om nader kennis te maken met Lonka.
Jan Conserv op avontuur in Tukkerland
Jan’s gedachten dwalen af, naar de tijd dat hij nog op de Rijksschool Het Producentje zat. Ook toen waren Jan en zijn studiekornuiten toch wel eens naar een bierfabriek geweest?? Vage beelden van een busreis in het donker en veel glimmend koper komen in Jan op, maar hij kan het zich niet meer zo goed herinneren. De kennis op dit vakgebied mag wel eens worden opgefrist.
Even in de agenda kijken: 11 november 2005, hmmm, MT vergadering, salesmeeting, functioneringsgesprekje, drukke dag zo te zien.
Jan besluit dat belangrijke zaken voorgaan en vult per omgaande het aanmeldingsformulier in. En zo komt Jan in Tukkerland, en hij is niet alleen. Met honderd-negentien medeproducenten en aanverwante belangstellenden laat Jan zich gewillig meevoeren in de stroom door het grote complex van de Beugelsch brouwerij. Een allerliefste communicatiewetenschapster in wording leidt Jan rond en geeft antwoord op elke vraag die maar opborrelt. En wat geen enkele docent op Rijksschool Het Producentje ooit is gelukt, gebeurt in Tukkerland. Met een verfrissend en helder taalgebruik, niet vertroebeld door onbegrijpelijke vaktermen, ontrolt zich voor Jan’s ogen dwars door de communicatiewetenschap de weg van het bier.
Veel geneugten des levens beginnen in het keukenblok, dat geldt ook hier. Weliswaar vindt Jan de afmeting van de kookpotten heel behoorlijk, 900 hectoliter is een flinke pan, maar het principe is duidelijk.
En dan, als het kokkerellen klaar is, moeten de losgeweekte vliesjes en strootjes eraf: even heerlijk de whirlpool in. Jan werpt een blik door de ramen van proefkeuken, waar steeds weer nieuwe bieren in voorbereiding zijn. Verleidelijk ligt daar ook het vrouwelijke hop voor het raam uitgestald. Maar als Jan’s charmante gids vertelt dat deze belle zo barstensvol zit met vrouwelijke hormonen dat een te ruime consumptie kan leiden tot het ontstaan van dito vormen in de borst- en buikstreek, werpt Jan toch tersluiks een bezorgde blik naar beneden.
Gelukkig laat de gids dit onwelgevallige onderwerp snel weer rusten en verder gaat het, op naar het grote bubbelbad. Daar doet de huisgist zich tegoed aan al het zoets dat de wort te bieden heeft en ligt er genoeglijk te bellenblazen. Jan zou er zo wel bij willen springen, jammer dat het zo koud is. Dat ook voor gist de pret niet eeuwig duurt hoort Jan wanneer zijn gids vertelt dat na een week of twee de thermostaat nog verder omlaag wordt gedraaid. Na tien dagen bij een temperatuur van 1,5 ˚C geeft zelfs de stoerste gistcel het op en zakt af naar het bodempeil.
Dan wordt het nog jonge bier weggepompt, en gist die zich daarbij niet voldoende gedrukt houdt eindigt, opgepakt door een legertje versteende algen, als mest op het boerenland. Het jonge bier wordt een tijdje voor het raam gezet en kan uitkijken over Tukkerland’s eigen snelweg. En dan, dertig dagen nadat de mout in het keukenblok ondergedompeld werd in echt Enschede’s bronwater, gaat het pils in de welbekende beugelfles. De gids verklapt nog snel even dat de dop voor de veiligheid inmiddels niet meer van porselein is maar van kunststof.
Jan hoort tot zijn verbazing ook dat er nog veel Nederlanders zijn die na een paar biertjes het verschil niet meer zien tussen een beugelfles en een jerrycan, een asbak of een urinoir. Daarom moeten alle flessen die terugkomen, voordat ze opnieuw worden gevuld, eerst even langs de snuffelaar. Dat geldt al helemaal voor flessen die hun beugel dicht houden: deze zijn zelfs zo verdacht dat ze persoonlijk tegen het licht worden gehouden en bekeken.
De verpakkingsafdeling brengt Jan weer helemaal terug in de tegenwoordige tijd. De kluwen van transportbanen, fly-overs en wisselstroken doet haast randstedelijk aan. De transportfiets langs de inpaklijn brengt gelukkig de juiste landelijke proporties weer terug en verder gaat het weer, het volgoedmagazijn in.
In het magazijn ziet Jan de bekende kratten af en aan zweven. 20.000 m2 opslag, goed voor 5 werkdagen drinkplezier. De aanblik van zoveel moois doet Jan verlangen naar de rechtstreekse confrontatie. In de gezellige ontvangstkamer van Beugelsch zijn inmiddels de koffiekopjes vervangen door viltjes en tot grote schrik van Jan blijkt nu dat hij niet alleen had moeten kijken maar ook had moeten luisteren naar zijn lieftallige gids. Een examenformulier grijnst Jan naast het viltje groenig toe. Maar, op dezelfde resolute wijze waarop Jan indertijd Rijksschool Het Producentje heeft weten af te ronden wordt ook deze klus geklaard. Vervolgens stort Jan zich in de voorgeschreven volgorde op de productconfrontatie. Beginnend bij malt werkt Jan zich in rap tempo, via lightbier en pils, naar de grote klap toe. Die klap dreunt nog na in Jan’s oren als hij zich vertwijfeld afvraagt waarom hij bij het afscheid een kennismakingspakket krijgt.
In enigszins verwarde toestand begeeft Jan zich op weg naar het volgende onderdeel van de jaarlijkse VAP bijeenkomst. Her en der langs de kant van de weg meent hij in de berm auto’s te ontwaren met gezichten erin die hij die ochtend al vaker heeft gezien. Waarom ze allemaal zo ernstig op landkaarten en in stratenboeken kijken ontgaat Jan. Bij het vertrek vanaf Beugelsch heeft iedereen immers persoonlijk van de penningmeester een routebeschrijving gekregen. En nadat hij voor de derde keer de rotonde van Haaksbergen heeft gerond komt Jan aan bij het Wapen van Beckum, waar de soep al dampend staat te wachten.
Van de rest van de dag ontbreekt er zo hier en daar een bestandje op Jan’s geheugenschijf, zodat hij de verslaggeving verder maar aan een medeproducent overlaat. En als Jan diep in de nacht naast Jantien onder de wol kruipt zucht hij vergenoegd: volgend jaar weer. Jan sluit zijn ogen en zoetjes drijven er beelden langs van Bolsward, de soos, Rijksschool het Producentje en alle andere plekjes die Jan zo dierbaar zijn. Het lijkt al wel 100 jaar geleden. Wanneer was ook alweer dat jubileum?
Jan zit meteen rechtop en schudt Jantien wakker. “Je hebt ons toch al wel aangemeld voor volgend jaar hè?”. Brommerig antwoordt ze:www.hetvab.nl en draait zich weer om.
“Geregeld” denkt Jan, en slaapt in na een welbestede dag.
Uitnodiging ALV Aristaeus 21 september
Co Janse benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau
Elf mensen werden benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau: mevrouw Janke de Vries-Schaafsma, de heer Wijbe Kooij, de heer Dirk van der Zee, mevrouw Zus Rozema-de Boer, mevrouw Martha Dijkstra-Jorna, de heer Ate Damstra, de heer G. Gast, de heer Piet de Leeuw, mevrouw Wiepkje Visser, mevrouw Jantje van der Meulen-Bruinsma en de heer Jacobus Janse . De heer Bote Hiemstra en de heer Reinier Bax werden benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De heer Pieter Inia werd benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau.
Uitnodiging VAB Zomerevent “Taste the Summer”
Noteer alvast in uw agenda!
Om de vaart erin te houden hebben wij onderstaande activiteiten op de planning staan.
• Vrijdag 19 september – Reünie "Aristaeus 15-jarig bestaan", Leeuwarden
• Zaterdag 8 november 2014 – VAB Inspiratiedag 2014, Leeuwarden
Kandidaten gezocht:
Voor het organiseren van een inspirerende "VAB-reünie 110-jarige bestaan" in 2016, zijn wij op zoek naar gemotiveerde leden die zich willen inzetten in het commissieteam. Meld u dus snel aan!
Wij verheugen ons op een leuke dag en rekenen op Uw komst, tot 20 juni 2014!
Met vriendelijke groet,
Het VAB bestuur
Albert Kooistra, Anita Spannenburg, Douwe Brouwer
Ruth Zeilinga, Stephen Bark, Uyen Bui
Uitnodiging VAB Inspiratiedag vrijdag 1 november
Op 1 november hebben wij het genoegen twee sprekers uit onze eigen vereniging te ontvangen:
Roy Bolscher – Afgestudeerd in 1996 en mede-eigenaar van Bolscher meer dan vlees. Hij zal ons gaan vertellen over innovatie en ontwikkelingen in de vleesindustrie, maar dan uit het perspectief van zijn bedrijf
Gea Stevens – Afgestudeerd in 1998 en verkozen in 2018 door het blad VMT tot kwaliteitsmanager 2018 en na jaren voor Royal Friesland Campina te hebben gewerkt, is zij sinds dit jaar zelfstandig ondernemer.
Door Gea zullen wij de wondere wereld van voedselveiligheidsnormen worden ingenomen. Zij gaat ons vertellen over wat er zoal bij het praktisch implementeren van een norm om de hoek komt kijken.
Aansluitend aan de presentatie van Gea zal het bestuur uitleg geven hoe het staat met de splitsing van het VAB en Aristaeus.
Voor dit evenement hebben wij voor een centrale locatie gekozen:
De Agnietenberg
Haersterveerweg 23
8034 PJ Zwolle
Het programma ziet er als volgt uit:
14:00 uur – Ontvangst + koffie
14:30 uur – Lezing Roy Bolscher
15:15 uur – Pauze
15:30 uur – Lezing Gea Stevens
16:15 uur – Voortgang splitsing het VAB en Aristaeus
17:00 uur – Borrel
17:45 uur – Diner
19:30 uur – Afsluiting
De kosten voor dit evenement bedragen voor leden en introducées € 20,-
Voor leden van SV. Reholitas vraag wij een bijdrage van € 10,-
Aanmelden kan vanaf nu via het Aanmeldingsformulier op onze VAB-website.
Reholitas leden kunnen zich aanmelding via bestuur@hetvab.nl
Wij verheugen ons op een inspirerende dag en rekenen op uw komst!
Hartelijke groeten en graag tot 1 november!
Het VAB-bestuur